కాలమొచ్చింది
నాలుగు చినుకులు కురవకుండానే
బీడు భూముల్లో
రత్నాల రాశుల్ని పండిస్తామని చెప్పే
కాలమొచ్చింది
మాటల్ని నాటితే
మాటలే కదా పండేది
వాడూ
గుప్పిళ్లకొద్దీ
పంట పండని
బిటి మాటల విత్తనాల్ని
లోకం మీద వెద జల్లుతాడు
ఒక వేళ పంట పండినా
అవి పునరుత్పత్తికి పనికి రావు
మళ్లీ వాడి మీదే ఆధార పడాలి
వాడు మాత్రం
పొల్లును చల్లి
గట్టిని రొల్లు కుంటూ ఉంటాడు
వాడు
నిరంతరం హాలో మాటల నిర్మాణాల్ని
వాగ్దానిస్తుంటాడు
ఎన్ని సార్లు నిలబెట్టినా
కూలిపోతూనే ఉంటాయి
అయినా పదే పదే
వాటినే పంచిపెడుతుంటాడు
బ్రతకడాన్ని గూర్చి ప్రశ్నించినప్పుడల్లా
నాలుగు అన్నం ముద్దల్ని
అద్దంలో మనముందుంచుతాడు
వాటిని చూస్తూ మనం గుటకలు మింగాల్సిందే
జలప్రవాహాలతో
మన దేహాల్ని ముంచెత్తుతున్నానని చెప్పి
ధనప్రవాహాల్ని
వాళ్ల భూముల మీదుగా మళ్లిస్తుంటాడు
నాలుగు నీటి చుక్కలు మనకు దక్కినా
చవుడు నేలల్లో
నన్ను నేను మళ్లీ మొలిపించుకోలేను
వాడు వస్తాడు
వీడు పోతాడు
వాడూ పోతాడు
మరొకడు వస్తాడు
ఆయుధాలు మత్తుగా పడివున్నంతకాలం
జీవితం కుప్పపోసినట్లుగా
కదలదు
మెదలదు
No comments:
Post a Comment